ကျနော်က အသက်၁၇။အသက် ၁၆တုန်းက ဖြစ်စဉ်လေးအချို့ကို နည်းနည်းလေးပြောပြချင်လို့။အခုချိန်မှာ ဘာပဲဖြစ်နဖြစ်နေအတိတ်က မေ့မရတဲ့ ဇာတ်လမ်းလေးတွေကိုတော့ မကြာမကြာ စားမြုတ်ပြန်ချင်တာ လူသားတိုင်းရဲ ဝါသနာတစ်ခုပဲ မဟုတ်လား။ကျနော်က ကျနော်ဆိုပေမဲ တကယ့်ယောက်ျားစစ်စစ်မဟုတ်ပါဘူး။ကျနော်ကျနော်နဲ့သုံးတတ်တဲ့ အညာဒေသ တခုကပေါ့။ ကျနော်က တဦးတည်းသောသမီး။အမေကသူ့အသက်၁၇မှာ လင်နောက်လိုက်တယ်။၁၈လောက်မှာ ကျနော်ကိုမွေးတယ်။ ကျနော့်မွေးပြီး မကြာခင် အဖေဆုံးတယ်။ အမေ့အသက်က ၃၀ ကျော်ကျော်လေးပဲ ရှိသေးတယ်။ပြီးတော့ ကျနော့်ကိုလူလားမြောက်အောင် ကြွေးမွေးဖို့ ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိုင်ဘူး။ အဖေမဆုံးခင်က အစစအစဉ်ပြေပေမဲ အဖေမရှိတော့ ဘယ်အရာမှ ပြည့်စုံတယ်ဆိုတာ မရှိဘူး၊၊ အမေကလဲ တသားမွေးတသွေးလှ အဖေရှိကတည်းက အမေ့ကိုလာကြောင်နေကြတဲ့ လူပျိုမနူးမနပ် မုတ်ဆိုဖိုး လူပျိုသိုးလူပျိုကြီးတွေဆိုတာကလဲ ဘာကူရမလဲ ဘာလုပ်ပေးရမလဲနဲ့ လာကြူနေကြတာ ဒလဟော။အမေက အရွယ်ကလည်းကောင်းသေး။သွေးသားလိုအပ်ချက်တွေကလဲ တားမရထိမ်းမရ။ ဒီလိုနဲ့ နီးစပ်ရာလည်းဖြစ် အပြုစုလဲကောင်း ဘာမဆိုအမေ့အတွက်အဘက်ဘက်က ပြည့်စုံမယ်လို့ ထင်ရတဲ့ ဦးဝဏ္ဏနဲ့ လူသိရှင်ကြား အကျဉ်းချုပ် မဂ်လာဆောင်လိုက်ကြတယ်ဆိုပါတော့။ အဲ့ဒိတုန်းက ကျနော်က ၅နှစ်သမီပဲရှိသေးတယ်။ဦးဝဏ္ဏကြီးက ကျမကို အစစအရာရာ အလိုလိုက်ပါတယ်။ဒါကြောင့်လဲ သူ့ကို အဖေအရင်းတယောက်လိုသဘောထားခဲ့မိတယ်။ သူကလဲ အဲ့တုန်းကတည်းက သမီးတယောက်လိုလိုလေးမရှိ ပြစုဆောင့်လျှောက်ပေးခဲ့လို့ ဆယ်တန်းကို သာသာယာယာပဲအောင်မြင်ခဲတယ်။သားအဖတွေလိုလဲ ဖြစ်နေပြီဆိုတော့ တယောက်ကိုတယောက် ဖက်ကြနမ်းကြ ချီကြပြုကြနဲ့ ဘာစိတ်လှုပ်ရှားမှုမှ မရှိခဲ့တာ အမှန်။ တနေ့ စာမွေးပွဲကျတဲ့ သူငယ်ချင်းတယောက်က သူ့အိမ်လာပြီး ပျော်ပွဲစားလုပ်ဖို့ လာဖိတ်တယ်။ အဖေနဲ့ အမေကလဲ အရွယ်လဲ ရောက်နေပြပြီသမီးရယ် သူငယ်ချင်းစီ ခဏတဖြုတ်သွားတာပဲ သွားပေါ့..မတည့်စာတွေ အရက်ဘီယာတွေတော့ မလုပ်ခဲ့နဲ့ နော်လို့ မှာလိုက်သေးတယ်။ ကျနော်လည်း လဘက်လေးမြည်း အသုတ်လေးစား ရေနွေးလေးသောက်ပြီး စကားဝိုင်းဖွဲ့နေလိုက်တာပေါ့။ခဏနေတော့ အတန်းထဲက မော်နီတာစိုးဦးက …ဟေ့ ကောင်မတွေ ဒီမှာကြည့် ဘာတွေပါလာလဲဆိုတာ...။ နွယ်နီက ဟဲ့ကောင် နင်လက်ထဲက ခေါက်ဆွဲကြော်တွေ ဘီယာပုလင်းတွေက ဟုတ်ပါပြီ။ ဟိုဘက်လက်ထဲ အိပ်အမဲထဲက ဘာတွေလလဲ လို့မေးလိုက်တယ်။ စိုးဦးက နင်တို့ဘာမှ လာမေးမနေနဲ့ ငါယူလာတာ နင်တို့အကြိုက်တွေချည်းပဲ။အဲ့ဒိ ပစ္စည်းမပါရင် ဟိုကောင်မ နှင်းဥမ္မာ ငါ့ကိုသက်လိမ့်မယ်။ နင်တို့မကြိုက်ရင် အပြင်မှာပဲနေ ကြိုက်ရင်တော့လိုက်ခဲ့။သူ့စကားကြောင့် ကျနော် အံ့အားသင့်သွားပေမဲ့ ဘေးလူတွေကတော့ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ရှင် မပြစ်မှားရဲပါဘူးလို့ရယ်မောရင်း ပြန်လည်နောက်ပြောင်ကြတယ်။ နှင်းဥမ္မာက ဟေ့ ဟိုကောင်မလည်းလာခဲ့ နင့်အသက် ၁၆နှစ်ကျော်နေပြီ ငါတို့နဲ့အတူလာထိုင်...ခွဲခြားခွဲခြားလုပ်လို့မရဘူးလို ထအော်တယ်။ ကျနော်လည်း ဘာရယ်မသိ အခန်းထဲလိုက်ဝင်သွားလိုက်တယ်။အထဲရောက်တော့ စားလက်စလေးတွေကို ထက်စားနေလိုက်တယ်။ခဏနေတော့ စိုးဦးက တီဗီနဲ့ အောက်စက်ကို ပါဝါဖွင့်ပြီး သူပါလာတဲ့ အခွေကိုထိုးထည့်ရင် ..ငါက ဒီကားအကြိုက်ဆုံးပဲဟေ့ လို့အော်ပြီး အခွေတခွေကို အောက်စက်ထဲ ထိုးထည့်ပြီး ဖွင့်ချလိုက်တယ်..။အခွေက ဂျစ်ဂျစ် ဂျစ်ဂျစ်မြည်ပြီး ဖွင့်မရ။တခွေမရတော့လဲ နောက်တခွေပေ့ါဟာ ဆိုပြီး နောက်တခွေထွက်ဖွင့်တယ်။ အစမှာတော့ အော်တဲ့အသံတွေရော မြင်ရတဲ့အမြင်ကွင်းတွေကိုရာ မနှစ်မြို့၍ မျက်နှာတခုလုံးကို လက်နဲ့အုပ်ထားလိုက်ပြီး......ဘာမှပင် ဆက်စား၍မရတော့။ဆယ်မိနစ်လောက်နေတော့ ကျနော့်ရင်တွေ စို့တတ်လာပြီး အသက်ရှူတွေပါ ကြပ်လာတယ်။ ငါပြန်တော့မယ်ဟာ နေလို့မကောင်းဘူး ပြောပေမဲ့လဲ အများနဲတယောက်ဆိုတော့ ဘယ်လိုမှငြင်းမရခဲ့။ဒါပေမဲ့ အသံကလဲ နားထောင်ရတာကောင်းနေသလို သူတိုကို ကြည့်ရတာလဲ မလှူပ်မရွ့နဲ့ သူတို့မှာအီးအားအသံတွေ ထွက်နေပြီ။ကျနော်လည်း ဖန်သားပြင်ကို မျက်နှာပူလို့ မကြည့်ဖြစ်ပေမဲ့ သူတို့ရဲ့ လှုပ်ရှားမှုတွေကို အတိုင်းသားမြင်နရပြီ။တယောက်က စိုးဦးလီးကို အားရပါရကိုင်ပြီး ရမ္မက်မျက်လုံးတွေနဲ့ ကြည့်ရင်း မျက်လုံးက မှိတ်တဝက် ပွင့်တဝက်။ စိုးဦးလီးကြီးက ကြီးလဲကြီး ရှည်လဲရှည် မဲတူးပျောင်လက်ပြီး ထောင်နေတာ။ နောက်တယောက်ကလဲ သူ့စောက်ဖုတ်ဖွေးဖွေးအမွေးပေါက်ခါစလေးတွေကိုမှ အားမနာ သူ့ဆောက်ဖုတ်ကြီးတခုလုံးကို စိုးဦးမျက်နှာနဲ သွားကပ်ပေးပြီး ယက်ခိုင်းထားတယ်။ လီးကိုင်နေတဲကောင်မကလဲ ကိုင်ရတာအားမရလို စိုးဦးရဲ့လီးကြီးကို အားပါးတရ ထစုတ်ပါလေရော။၁၀မီနစ်ခန့် အစုပ်ခံပြီးတော့ ယက်နေတဲ့ဆောက်ပတ် ဖြူဖြူဖွေးဖွေးလေးကို မက်တပ်ရက်ထချီးပြီးတော့ နို့ကိုစို့ရင်း အားရပါလိုးနေပါတော့တယ်။ သူငယ်ချင်းစိုးဦးရယ် နင်ပေးတဲ့အရသာတွေကို ငါတသက်လုံးမခံဖူးသလို နောက်လဲအဲ့လို အလိုးခံရပါ့မလားလို့တောင် တွေးပူမိတယ်ဟာ... အား ….အား…အား….ကောင်းလိုက်တာ သူငယ်ချင်းရယ် ငါ့ကို ဒီထက်နာအောင်လိုးပေးပါလားဟယ် နင့်ရဲ့ လိုးချက်တိုင်းကို ငါကြိုက်လို့ပါ....အေးပိုင်ဖြစ်နိုင်ရင် နင်တို့အားလုံးကို ငါ့အားအင်တွေ တစက်မှ မကျန်တဲ့အထိ အသက်နဲ့ရင်းပြီး တွေ့ရာသခ်ျိုင်း ဒါးမဆိုင်းပဲလိုးပေးသွားမယ်ဆိုတာ ယုံပါ။ သူတို့ကတော့ လောကကြီးကိုမေ့လို့။ ကျနော်ကတော့ ဘယ်မျက်လုံးနဲ့ကြည့်ပြီး ဘယ်နားနဲ့ နားထောင်ရမှန်းမသိအောင်ရှက်သွေးဖြာနေမိတယ်။ ဟိုမိန်းမတွေက အရမ်းကောင်းပြနေတော့လဲ ကျနော့်နို့သီးတွေမာတက်လာပြီး အဖုတ်ကြားထဲက အရည်ကြည်လေးတွေရွှဲနေတာကို စမ်းမိတယ်။ ကောင်းတာလား မကောင်းတာလားမသိ ဘယ်လိုကြီးခံစားနရမှန်း မသိပေမဲ့ သူတို့ အူးအား အော်တဲ့အသံတွေနဲ့ နားရင်လာပြီး ကိုယ်ပါ စမ်းသက်ချင်စိတ်ပေါက်လာတယ်။ စိုးဦးကတော့ ဟေ့ သူငယ်ချင်း ရှက်မနေနဲ့လာခဲ့ အတူကဲကြမယ်...ဒီတခါမကဲရင် နောက်တခါ ပွဲရှိရင် နင့်ကိုမခေါ်တော့ဘူးလို့ပြောပေမဲ့ သူငယ်ချင်းတွေ ကြားထဲမှာ ကျနော်မျက်နှာပူတယ်။ ဒီလိုနဲ့ ပဲ နင်တို့ပျော်ရင် ငါလဲပျော်ပါတယ် အေ။နောက် ကြုံရင်တော့ လှုပ်ရှားကြည့်တာပေါ့ လို့ပြောပြီး တောင်းတောင်းပန်ပန်နဲ့ မရမက အတင်းပြန်လာရတယ်။ ပြန်သာပြန်လာရတယ် ကြုံတုန်းလေးငါလဲတပွဲလောက်ဝင်ဆွဲလိုက်ရင် ကောင်းသားဆိုတဲ့ အတွေးတွေကတော့ ခေါင်းထဲမှာတရိပ်ရိပ် တလိပ်လိပ်ထပြီး တံထွေးတွေပါ ခဏခဏ မျိုချနေရတဲ့အပြင် ဇောချွေးတွေပါ ပျံလာတယ်။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ညနေ၃နာရီလောက်ရှိနေပြီ။ အမေကစျေးရောင်းပြီး ၅နာရီကျော်လောက်မှ ပြန်ရောက်တယ်။အရင်ကတော့ ခြံပေါက်ဝကနေ အဖေရ သားပြန်လာပြီလို့ အော်ပြီးမှဝင်တာ။ ဒီနေ့တော့ စိတ်တွေက အရမ်းလှုပ်ရှားနေလို့ဘာသာမှ မပေးပဲ ငြိမ်ငြိမ်လေး ခေါင်းငုံ့ပြီး ဝင်လာလိုက်တယ်။တခါးက ကျနော်မအော်မချင်း အဖေက တံခါးဖွင့်လေ့ မရှိ။ အိမ်ပြန်ရောက်ပြီဆိုတော့ စိတ်ကမေ့မေ့ပျောက်ပျောက်ဖြစ်ပြီး အဖေ့ကို စ ဦးမယ်ဆိုပြီး တံခါးပေါက်အသေးလေးကနေလှမ်းချောင်းကြည့်တော့ အားပါးပါး အဖေ့ဟာကြီးက စိုးဦးလီးကြီးထက်တောင်ကြီးနေသေးတယ်။ ကျနော်လည်း ကလေးဘဝကတည်းက ဦးဝဏ္ဏနဲ့က သားအဖအရင်းလိုတွေနေလာတာဆိုတော့ သူ့ရဲ့သန်မာမှူနဲ့ တုတ်ခိုင်မှူကို တခါမှ စိတ်ဝင်တစားစိုက်မကြည့်ဘူးခဲ့။ အခုတော့ အဖေ့ဟာကြီးကို ပြေးကိုင်ပြီးတော့ကို အားရပါးရ ပေးစုပ်ပြစ်လိုက်ချင်တယ်။ ဒါပေမဲ့ အဖေကလဲ ကျနော့်ကိုတခါလေးမှ နီးနီးကပ်ကပ်နေပြီး ဘူးထတာတို့ ဟိုတို့ဒီတို့တို့ လုပ်ခဲ့ဖူးတာ မဟုတ်တော့ ကိုယ့်ဘက်ကလဲ သွားမစရဲ။ဒါနဲ့ ခြံစည်းရိုးအပြင်ပြန်ထွက်ပြီး သားပြန်လာပြီ အဖေရေလို့ အသံတွေ ကတုန်ကရင်နဲ လှမ်းအော်လိုက်တယ်။ ဦးဝဏ္ဏက ခဏနော်သမီး အဖေရေလဲပုဆိုးရှာနေလို့ ခဏလေး ခဏလေးလို့ အသံပြန်ပေးတယ်။ အိမ်ထဲရောက်တော့ အဖေ့ရဲ့ ကြွက်သားကြီးတွေ ခိုင်မှာတောင့်တင်းမှုတွေကို ကြည့်ပြီး အသားတွေ တစက်စက်တုန်ခါလာတယ်။ အဖေက သမီးလေးဘာတွေဖြစ်လာလို့လဲ မျက်နှာလဲ မကောင်းဘူး အသားတွေနီစပ်စပ်ဖြစ်ပြီး ကိုယ်တွေပူနေတယ်...အိပ်ခန်းထဲဝင်ပြီးခဏအနားယူလိုက်ဦးနော် အဖေရေချိုးလိုက်ဦးမယ်လို့ ပြောပြီ လှည့်ထွက်သွားတယ်။ ကျနော်လဲ မနေနိုင်တော့ဘူး...အခွင့်ကောင်းကိုလဲ လက်မလွှတ်ချင်ဘူးဆိုတော့....အဖေသားအရမ်းချမ်းနေတယ် ရေမချိုးခင်သားကိုခဏ လာဖတ်ပေးထားပါလား လို့ စကားလုံးတွေကိုအတင်းညှစ်ထုတ်ပြီးတော့ တုန်တုန်ရင်ရင်နဲ့ ပြောလိုက်မိတယ်။ဒါဆိုလဲ ခဏလေး သမီးရေ အဖေရနွေးကြိုပြီး ရေနွေးတိုက်မယ် ဆောင်တွေအများကြီးနဲ့လဲ ထွေးပေးထားမယ်နော်တဲ့။ ဒါပေမဲ့ ကျနော်စိတ်က ဘယ်လိုမှ ထိမ်းမရတော့ဘူးဆိုတော့ အခုပဲလာပါ အဖရယ် သားအရမ်းချမ်းနေလို့ပါလို့ လှမ်းအော်ပြောမိလိုက်တယ်။ ဦးဝဏ္ဏကလဲ အေးအေး ဒါဆိုလဲပြီးရော အဖေအခုပဲ လာခဲ့မယ်ဆိုပြီး အက်ျီမပါ ပုဆိုတိုကြီးနဲ့ ရေချိုးဖို့တန်းလန်းကြီးအတိုင်း ဝင်လာတယ်။ရင်အုံ့ကြီးကလဲ အားကိုးချင်စရာ မှီခိုချင်စရာ တောင့်တောင့်တင်းတင်းကြီး။ သူကလာဖက်ပေးထားပေမဲ အားပါးတရ ကျနော်ကျေနပ်လောက်တဲ့အထိမဟုတ်ဘူး။ အဲ့ဒါနဲ့ ကျနော်လဲ အဖေ့ဂျိုင်းနှစ်ဖက်ကနေဆွဲမတင်ပြီးတော့ ရင်ချင်းအပ်ရင်း ဒီလိုအားရပါးရ ဖက်ပါအဖေရဲ့ ဆိုပြီး ရှက်တတ်တတ် မျှော်တလင်လင့် မျက်လုံးလေးနဲ့ သူ့မျက်နှာကို စိုက်ကြည့်လိုက်တယ်။ သမီးရယ် မသင့်တော့ပါဘူး ..မင်းအမေမြင်သွားရင် ငါတို့ ပြဿနာတွေ တတ်ကုန်လိမ့်မယ်။ တတ်တတ်အဖေရယ် သားဘာမှမသိတော့ဘူး....လို့ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ အဖေ့လီးကြီးကို လှမ်းကိုင်လိုက်တယ်။ အဖေကလဲ လူကသာကြောက်တာ လီးကမကြောက်ဘူးရယ်။ သူလုံးဝမလှုပ်ရှား မရုံးကန်ပဲ ငြိမ်နေတယ်။ရာသီဥတုက ကိုယ့်ဘက်ပါလာပြီဆိုတာသိသိချင်း အဖေ့ကို အပေါ်ကနေ အသာလေးတွန်းချပြီး အဖေ့လီးကြီးကို အားပါးတရစုပ်ပြစ်လိုက်တယ်။အစကတော့ ရွံသလိုလို ကြောက်သလိုလို ရှိပေမဲ့ စုပ်ရတာအချက်တိုင်းကောင်းနေတယ်။ တခါစုပ်လိုက်တိုင်လဲ အဖေ့မှာ မျက်စိစုံမှိတ်ပြီး အားခနဲအားခနဲ ဖြစ်ဖြစ်သွားတာ အဲ့ဒိအသံနဲ့ အဲ့ဒိအရသာကို မြင်ရကြားရတာလဲ အကြိုက်ဆုံးထဲက ဖီးတမျိုးပဲ။ ခဏနေတော့ အဖေက လာသမီး ပက်လက်လှန်လိုက် သမီးအရမ်းညောင်းနေပြီ။ အဖေ့အလှည့်ဆိုပြီး ခုတင်ပေါ်ကိုအသာလေးမတင်ပြီး ကျနော့်နိုးသီးတလုံးလုံးကို ပါးစပ်နဲ့စုပ်ပြီး ကျန်တလုံးကို လက်ကြမ်းကြီးနဲ့ခြေနယ်နေလိုက်တာများ...နက်ပြည်ခြောက်ထက် ဘယ်အထက်ရောက်လို့ရောက်သွားမှန်းကို မသိတော့ဘူး။ နို့ပြီးတော့ လည်ပင်းတွေလိုက်စုပ် ပြီးတော့ နားရွက်တွေပါမကျန်စုပ်လိုက်ယက်လိုက်လုပ်နေတာများ...အမြင့်ကပြုတ်ကျသလိုမျိုး ရွှီးခနဲကို ခံစားလိုက်ရတယ်....။ အား..အား..အား…ကောင်းလိုက်တာအဖေရယ် အမေတော့ အရမ်းကံကောင်းတာပဲ အဖေ့အပြုစုတွေကို နေတိုင်းခံစားနေရတာ။ လည်ပင်းတွေနားတွေတော်ပါတော့ အဖေရယ် လိုးမယ်ဆိုလဲ အမြန်သာလိုးပေးပါတော့...တော်ကြာ အမေပြန်ရောက်လာရင်ဒုက်ခတွေရောက်နေပါဦးမယ်....။ အေးပါသမီးလေးရယ် သမီးစိတ်တိုင်းကျ ဖြစ်စေရပါမယ် လို့ ပြောရင်းဆိုရင်း ဖင်ကို ခုတင်ဆောင်းထိရောက်အောင် ဆွဲချလိုက်ပြီးအရှေ့ပေါင်တကြောလုံးကို ရှာနဲ့ အမြှောင်းလိုက် ယက်တင်လိုက်တာများ...အားကနဲအော်ချင်တာတောင် ဘေးအိမ်တွေမကြားအေင် တိုးတိုးလေးငြီးညူလိုက်ရတယ်။ ပြီးတော့ပေါင်ကြားလေးတွေကြားကို လက်ညှိုးနဲ လိုက်ထိုးထည့်ရင် ကျနော်စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းပါးတွေကို ရှာကြမ်းကြီးနဲ့ယက်နေပြန်ရော...ဒီတခါလဲ ကောင်းတာပဲသိပြီး ဘာကောင်းမှန်းမသိ။ခဏနေတော့ ကျနော့် ဖုတ်ဖုတ်ထဲက ချွဲပြစ်ပြစ် အရည်ကြည်တွေအများကြီး ထွက်လာတယ်။ အသားတွေတွန့်လိမ်ပြီး ကြက်သည်းတွေပါထတယ်။ အဲ့ဒိတော့မှ အဖေက ကိုင်ထားတဲ ပေါင်နှလုံးကို လက်ကလွှတ်ပြီး စောက်စိထိပ်ကို ရွရွလေးစုပ်ပြီး အစိသေးသေးလေးကိုလျှာနဲ့ ပွတ်သက်မွှေနှောက်နေတာ နာရီဝက်လောက်ကြာသွားတယ်။ ကောင်းနေတာတောင် အော်လို့အော်ရကောင်းမှန်းမသိမျက်စိစုံမှိတ် အံကြိတ်ပြီးတော့ ကာမအရသာကို အရှန်ပယ်ခံစားနေလိုက်တာ။ အား…ပလက် ပလက် အား အား အား… အဖေရယ် အဲ့ဒါကြီးလုပ်တာ တော်ပါတော့နော် သားမနေတတ်တော့လို့ပါ....အဖေ့လီးကြီးကိုပဲ သားဆောက်ဖုတ်ထဲ အရောက်ထိုးထည့်လိုက်ပါတော့ အဖေရယ် နော်နော် လို့ အလိုခံချင်လွန်းလို့ မျက်နှာငယ်လေးနဲ့ တောင်းဆိုလိုက်ရတယ်။ အဖေကလည်း သမီးလိုအင်တွေအားလုံး တခုမကျန် ဖြည့်စီးပေးမဲ့ အဖေပါကွယ်... မပူနဲ့ရစေရမယ်လို့ ပြောရင်း ကျနော့်ဆောက်ဖုတ်လေးကို တံတွေးစွတ်လိုက် ပြန်ထိုးထည့်လိုက်နဲ့ လိုးနေလိုက်တာဝင်လည်းဝင်သွားရာ ကောင်းလဲကောင်းနာလဲနဲ့ဆိုတော့.....အဖေသားကို ဖြည်းဖြည်းချင်း လိုးပေးပါနော် အဖေနော်ပြောရင်းဆိုရင်း အထာနက်နေတဲ့အဖေက ကျနော့်တကိုယ်လုံးကို ရုန်းမရအောင် ချုပ်ပြီး တချောင်းလုံးအဝင်လိုးထည့်လိုက်တာ မီးတွေပါ ပွင့်သွားသလား အောင့်မေ့ရတယ်။ အား အား အား အဖေရေနာလိုက်တာ သားမခံနိုင်တော့ဘူး လွှတ်တော့လို့ပြောပေမဲ့ အဖေက မသိဟန်ဆောင်ပြီး လိုးမြဲလိုးနေမြဲ.....၁၀ချက်ခန့်ဆောင့်ပြီးနောက်မှာ အဖေကိုရော အမေ့ကိုပါ ပိုချစ်မိသွားတယ်။ အား အီး အူး အား အီး အူး ကျေးဇူးတင်လိုက်တာ အဖေရယ် နေ့တိုင်းလိုးပေးနော်.....ဆိုတော့ သမီးသဘောတိုင်း အားလုံးဖြစ်စေရမယ်လို့ ကတိပေးပြီးပြီမဟုတ်လား တဲ့။
အဖေနဲ့ ၆လလောက်ပလူးပြီးတော့ဘယ်သူတွေနဲ ဘယ်လိုတွေပလူးလဲ ကျနော့် ဘော်ဘော်တွေနဲ့ ဘယ်လိုပလူးကြလဲ ဆိုတာ ဖောက်သည်ဆက်ချဦးမယ်နော်အားပေးမယ် မဟုတ်လား...။